سنجش عوامل موثر بر مشارکت شهروندان در مدیریت بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی؛ شهر باغملک)

تجربه کشورهای تمرکزگرا نشان داده، نگاه یکسونگر و از بالا به شهر، مشکلات زیادی را به بار خواهد آورد که تنها راه برای رفع آن، ایجاد الگویی انعطاف پذیر می باشد که بتواند همه ی ارکان تأثیر گذار بر شهر را مورد توجه قرار دهد. امروزه مشارکت یکی از مفاهیم عمده و اصلی توسعه پایدار به شمار می رود. در واقع مشارکت شهروندان یکی از عوامل اساسی موفقیت هر برنامه شهری تلقی می گردد. بنابراین گام نخست در هر طرح و برنامه ای شناخت و ارزیابی میزان تمایل شهروندان به مشارکت می باشد. در این راستا تدوین فرضیات مناسب با توجه به موضوع و جامعه مورد مطالعه ضرورت دارد. پس از مشخص شدن و تعیین میزان مشارکت و شاخص های تأثیرگذار بایستی با استفاده از روش های علمی و معتبر موانع مشارکت تا حد ممکن مرتفع گردند و زمینه های مشارکت شهروندان فراهم شود. تحقیق حاضر در راستای شناخت میزان مشارکت شهروندان ساکن در شهر باغملک اقدام به تدوین فرضیه های مرتبط نموده است. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای کتابخانه ای، اسنادی و نیز میدانی، و نوع تحقیق کاربردی ـ توسعه ای و روش مطالعه اسنادی ـ تحلیلی بوده است. لـذا پس از محاسبه حجم نمونـه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 316 نفر(برای رسیدن به سطح اطمینان بالاتر تحقیق، نگارنده حجم نمونه را به 400 نفر افزایش داده است). در این پژوهش سعی شده، ضمن مطالعه آثار کتابخانه ای و استفاده از آمار نامه ها (سالنامه های آماری، سرشماری های عمومی نفوس مسکن) از طریق ارائه پرسشنامه، نظرات شهروندان در ارتباط با مشارکت مورد تحلیل قرار گیرد. در ادامه با بررسی اطلاعات و همچنین تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار spss و همچنین نرم افزار excel سعی در تبیین مناسب داده ها شده است. در نهایت بعد از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های اسپیرمن و کندال نتیجه گیری تحقیق نشان می دهد، بین متغیرهای میزان شناخت مردم از نتایج مشارکت و مشارکت آنها رابطه معنی داری وجود دارد ضریب همبستگی نسبتا بالای751/0 نیز موید این مطلب است. یعنی هر چه افراد از نتایج مشارکت شناخت بیشتری داشته باشند، میزان مشارکت آنها در مدریت بالاتر است. در نهایت باید گفت میزان شناخت مردم عامل موثری در مشارکت آنها در مدیریت بافت فرسوده شهری محسوب می شود. مطالعات به دست آمده نشان می دهد که بین میزان رضایت شهروندان در حدود 445/0 با مشارکت پذیری آنها در مدیریت بافت های فرسوده شهری رابطه متوسطی دارد بنابراین میزان رضایت شهروندان در مشارکت پذیری آنها در این مدیریت نقش دارد اما نه به اندازه میزان شناخت مردم. نتایج به دست آمده نشان می دهد بین میزان تحصیلات و میزان مشارکت شهروندان در مدیریت بافت های فرسوده شهری رابطه معنی داری وجود دارد و در حد 256/0 است در واقع این رابطه قوی نیست در حد کمی می باشد. سرانجام اینکه رابطه معنی داری بین دو متغیر مورد آزمون یعنی نوع شغل و میزان مشارکت شهروندان در مدیریت بافت های فرسوده شهری وجود دارد اما این رابطه نسبتا ضعیف و برابر170/0- است یعنی این دو متغیر رابطه ضعیفی نسبت به هم دارند. در نهایت ارزیابی مشارکت شهروندان در مدیریت بافت های فرسوده شهری نشان می دهد میزان شناخت و رضایت مردم از نتایج مشارکت از عوامل موثر بر مشارکت آنها در مدیریت بافت های فرسوده شهری می باشند. سرانجام با توجه به ارزیابی میزان مشارکت شهروندان در مدیریت بافت های فرسوده شهری، برای بهبود وضعیت، نسبت به ارائه راهکار مناسب تلاش شده است.